Да мяне заходзіць краля
з камплімэнтамі і без,
пахітоску пекна паліць
і танцуе паланэз.
Мы зь ёй двое пляжым віны
і вячэру на сямёх,
і нікога без даніны
не пушчаем на парог.
Мне знаёмы яе зубы,
яе вусны, яе стан.
Давядзе мяне да згубы
белай кралі халістан.
Я пяю для кралі гімны,
я ёй лускаю гарэх,
я зь ёй ціхі і нястрымны,
я зьдзяйсьняю зь ёю грэх.
Русы волас белай кралі
пстрыкне шпількай залатой,
і рассыплюцца каралі
пад настырнаю рукой.
Пояс чорны з дэрматыну
аб’яднае дзьве душы,
і па моры эратыну
паплывем, як па шашы.
|
|
